เมื่อชีวิตลิขิต...ให้เล่นบททหารเกณฑ์#3

             สิ้นเสียงเบรกของรถ GMC ที่มาส่งเราที่หน่วยฝึกทหารใหม่  ก็ได้ยินเสียงตะโกนให้ทุกคนกระโดดลงจากรถและเขาไปยังอาคารที่มองคล้ายเหมือนห้องประชุม  ข้างในมีทหารเกณฑ์รุ่นพี่คอยควบคุมดูแลทหารใหม่อยู่  เราทุกคนต้องฝากทรัพย์สินทุกอย่างไว้กับเจ้าหน้าที่ทหารที่มีการควบคุมกำกับอย่างดี ป้องกันทรัพย์สินส่วนตัวหาย  ไม่เว้นแม้แต่เสื้อผ้าที่เรากำลังใส่อยู่ตอนนี้  ตอนนี้ทุกคนอยู่ในร่างเปลือยเปล่า พูดง่าย ๆ ว่าล่อนจ้อน  ตอนนี้ความคิดผุดขึ้นมาในหัวผมว่า "กูมาทำอะไรที่นี่เนี่ย  แล้วนี่มันความจริงหรือความฝัน"  เราทุกคนถูกตัดผมให้เป็นทรงเดียวกัน คือ "ทรงพระ" นั่นก็หมายถึงโดนโกนหัวโดยบัตตาเรี่ยนนั่นเอง  พอเสร็จเค้าก็แจกอุปกรณ์ทุกอย่าง เช่น ยาสีฟัน แปรงสีฟัน แฟ็บ ถังน้ำ เสื้อผ้า ช้อนคนละคัน  ตอนนี้ผมมองไปดูที่นาฬิกาข้างผนังซึ่งก็ชี้บอกว่าตอนนี้หน่ะ เวลาปาไปตีสองแล้ว  หลังจากนั้นเค้าก็ส่งเราขึ้นไปบนเรือนนอน  ซึ่งอยู่บนชั้นสองของกองร้อย  เป็นอาคารสองชั้นเหมือนอาคารเรียน  ทุกคนพอถึงเตียงนอนก็ได้ยินเสียงนายสิบนายหนึ่งพูดขึ้นว่า "ของไม่ต้องเก็บ วางไว้ใต้เตียง แล้วก็นอนซะ คอยฟังเสียงนกหวีดปลุกพรุ่งนี้ตอนตีห้าครึ่ง เอ้า...ปิดไฟนอน"  เราทุกคนต่างเหนื่อยจากการเดินทาง รวมถึงบางคนก็เมา  ตัวผมก็เพลียไม่น้อยเหมือนกัน "ยังไงก็ต้องนอนก่อน ว่ะ พรุ่งนี้เป็นไงเป็นกัน"  ผมคิด  แต่เสียงของทหารคนที่ไปรับเราที่หอประชุมยังคงก้องอยู่ในหัวผม ซึ่งทำให้หัวใจผมเต้นราวรัวกลอง "ยินดีต้อนรับ...เข้าสู่นรก"  เออ...แล้วเจอกัน  ผมคิดในใจ แล้วก็หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้......