วันอังคารที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2554

เมื่อชีวิตลิขิตให้เล่นบท...ทหารเกณฑ์ #1

              ผมเป็นชายไทยคนนึงที่ต้องเข้ารับการคัดเลือก  เพื่อเข้ารับราชการทหาร หลังจากที่ใช้สิทธิ์ผ่อนผันมาแล้วหลายปี  ปีนี้ก็อายุ 26 แล้ว ตอนไปรายงานตัวเตรียมเข้ารับการคัดเลือก เจ้าหน้าที่ทหารประจำหน่วยถามว่า "สามารถผันผันได้อีกปีนะ  จะผ่อนผันต่อไหม?"   "ไม่หรอกครับจับฉลากปีนี้เลยดีกว่า เพราะว่าเผื่อติดทหารมา  จะได้มีแรงฝึกอยู่บ้าง  อายเด็กมัน"ผมตอบเจ้าหน้าที่ทหารออกไปแบบติดตลกนิดหน่อย  พี่ทหารอีกคนนึงกล่าวขึ้นมาว่า "หุ่นอย่างนี้แหละ ทหารเรือ"  แม่จ้าว....ไม่อยากบอกเลยว่าผมว่ายน้ำไม่เป็นเลย  หากติดทหารทั้งที ก็อย่าให้เป็นทหารเรือเลยสาธุ ผมคิดในใจ  หลังจากจัดการเรื่องเอกสารทุกอย่างครบถ้วนทุกขั้นตอน  ก็ถึงเวลาที่ต้องจับใบดำใบแดงกันแล้วคราวนี้  ความคิด ณ ตอนนั้นคิดว่า  เป็นก็ได้ ไม่เป็นก็ได้  ใจหนึ่งก็อยากลองชีวิตทหารดูบ้าง เพราะว่าผมถูกเลี้ยงมาอย่างสบาย ๆ แม้ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยอะไร  แต่พ่อแม่ก็ไม่ค่อยได้ให้ทำงานหนักซักเท่าไร  ก็เลยอยากลองชีวิตลูกผู้ชายจริงๆ บ้างซักครั้ง  อีกทั้งในใจผมส่วนหนึ่งรู้สึกได้ถึงความอยากเป็นทหาร ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
            ผมได้อันดับคิวการจับฉลากอันดับท้าย ๆ วันนี้มีเพียงแฟนผมคนเดียวที่ไปลุ้นช่วย  เพราะว่าผมไม่ได้บอกเพื่อนฝูง  ส่วนพ่อแม่ก็มีกิจการที่ต้องดูแล เมื่อทหารประจำหน่วยเรียกชื่อผมเข้าไปจับสลาก  ตอนนี้นั้นในใจว่างไม่ได้คิดว่าอยากได้ดำ หรือว่าแดง คิดแต่เพียงชิวิตเราได้ถูกลิขิตเส้นหลักของชีวิตไว้แล้ว  หลังจากหยิบสลากมาหนึ่งใบ  ไม่ต้องประกาศก็เห็นได้เพราะว่า กระดาษสี่เหลี่ยมสีขาวเล็ก ๆ ซึ่งถูกเขียนด้วยหมึกสีแดง เห็นสะท้อนจากด้านหลังได้อย่างชัดเจน  พี่ทหารคนที่คอยยืนคู่คนที่มาจับสลาก เผื่อประคองเวลาเราได้ยินเสียงประกาศแล้วจะขาอ่อนเป็นลมลงไป  พี่คนนี้พูดข้าง ๆ หูผมว่า "มึงเห็นอะไรแดงๆ ไหมหน่ะ"  ผมได้แต่ยิ้มตรงมุมปากแทนคำตอบของผม  พร้อมกันนั้นก็ชูกำปั้นขึ้นฟ้า  อย่างกับผู้ชนะ  ขณะที่ผู้อ่านสลากประกาศเสียงดังก้องหอประชุมว่า " ทบ.๑ กาญจนบุรี"  เสียงเฮดังลั่นไปทั่วทั้งหอประชุม อึกกระทึกด้วยเสียงกลองที่เหล่ากองเชียร์เอาไปตีสร้างจังหวะ  สำหรับผมตอนนี้ทุกอย่างกลับเงียบไปหมด  สายตาผมมองไปที่แฟนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนัก พร้อมกับนึกถึงเสียงกล่าวสวัสดีตอนเช้าของแฟนผม ที่ใช้พูดกับผมทุกครั้งหลังจากตื่นนอนมา "สวัสดี ทบ.2"  เอาเข้าแล้วหลังจากที่ให้พรผมเกือบสองอาทิตย์เต็ม ๆ วันนี้พรที่แฟนให้กลับสมดังปากเจ้าแล้วไง ต่างกันที่ผมติดผลัด 1 ไม่ใช่ผลัด 2  ซึ่งหมายความว่าผมต้องเตรียมตัวเข้ารับราชการทหารในวันที่ 1 พฤษภาคม 2553 นี้ ซึ่งเหลืออีกแค่ 20 วันข้างหน้านี่เอง 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น